¡Denuncia!...¡Tes dereito a xustiza gratuita!





AARON, OUTRO ANO SEN EDUCADOR

2/10/09
 
 

Facémonos eco aquí dun artigo publicado na edición dixital do xornal O Pais, que permite ver con claridade a loita diaria que teñen que manter os pais de nenos con diversidade funcional para que sexan respectados os seus dereitos e poidan acceder á educación nas mesmas condicións de igualdade que o resto dos nenos españois.

Este artigo fué publicado o 21 de setembro.



Educación deixa un curso máis sen persoal de apoio escolar a un neno dun instituto de Chiva con Síndrome de Duchenne

Un ano máis, Aaron empeza sen educador. "Suponse que, ao empezar o curso, debía de estar todo listo. Pero non foi así. O profesional de apoio para Aaron segue sen chegar", denuncia Amparo Navarro, nai deste alumno de 12 anos, que estuda 2º curso da ESO no instituto público IES Marjana de Chiva. Aaron non pode andar. Vive nunha cadeira de rodas, porque padece a Síndrome de Duchenne: unha enfermidade dexenerativa das máis graves que afectan ao ser humano, porque o tecido muscular deixa de funcionar adecuadamente e é substituído lentamente por tecido graso. De maneira que, coa progresiva perda de forza muscular, cada vez fáiselle máis difícil realizar calquera actividade da vida cotiá.
A debilidade muscular primeiro afecta os pés, a fronte das coxas, a cadeira, a barriga, os ombreiros, cóbados e despois afecta os músculos das mans, a cara e o pescozo. Iso ocorre cando a enfermidade está moi avanzada e xa non poden manter a cabeza ergueita. A medida que pasa o tempo, caen e xa non hai remedio.

Iso é o que lle pasou a Aaron este verán. Tras tropezar coa cadeira de rodas cunha fochanca na rúa -ao non ter forza nas mans e cóbados- caeu contra os xeonllos e rompeu as dúas pernas. Así que, ademais, vai escayolado.

O inspector de Educación solicitou a praza de educador o ano pasado. Este curso, a dirección do centro -apoiada polo Ampa- ten que iniciar o trámite outra vez. "É desesperante, o neno salgue do instituto coa bolsa aberta, que se lle caen os libros e cóllenlle as gomas e sen poder porse nin a chaqueta", resume a súa nai.

Os neurólogos e médicos especialistas recomendan que o neno ou nena con DMD -ademais de asistir a terapias, revisións médicas e sesións de rehabilitación- teñan "a oportunidade de madurar con nenos da súa idade, de xogar, de aprender, e de vivir nun ambiente normalizado" e a escola é un elemento integrador clave. Así o certifica o médico que en outubro avaliou a Aaron o curso pasado. En tres anos, certifica o historial médico, Aaron pasou dunha distrofia do 60% do seu corpo ao 90% actualmente.

"A situación é lamentable, porque necesita axuda para todo. Si o neno necesita ir ao baño tense que quedar así, porque non hai ninguén que lle acompañe", engade a súa nai. No cinco colexios públicos de Chiva e o instituto hai 19 casos recoñecidos clinicamente con Síndrome de Down, que padecen Trastorno de Déficit de Atención e Hiperactividade (TDHA) e o caso máis singular, o de Aaron, con este tipo de distrofia muscular moi inusual. Só a padecen 3 de cada 10.000 nenos homes, mentres que a epilepsia afecta a 8 de cada 1.000 e a discapacidade mental complexa, a 5 por 1.000.


Noticia e imaxe tomáronse en http://www.elpais.com/articulo/Comunidad/Valenciana/Aaron/ano/educador/elpepiespval/20090921elpval_13/Tes
 
 
comentarios Publicar un comentario